top of page

Jolijn, wat ben jij dan van mij?

Over een stiefmoeder / bonusmoeder / plusmama en haar cadeaukind: wie is wat in het samengesteld gezin?


De jongste is aan het aftasten: “Je staat wel naast papa, maar je bent niet mijn moeder. Je bent ook niet echt hetzelfde als tante M. Een grote zus dan, of een oma? Nee, haha, stel je voor! Maar Jolijn, wat bén jij dan van mij?!”


Zelf dacht ik de vraag te beantwoorden door te zeggen “Ik ben gewoon Jolijn! Daar is ook maar 1 uniek exemplaar van, net als van mama en van tante M. En ik ben in jouw leven gekomen toen ik een relatie kreeg met jouw papa.” Want zo is het.

Zo is het. Maar de jongste is er niet tevreden mee.

Het blijft haar bezighouden. Ze wil ‘meer’ dan alleen mijn voornaam, want zo noemt iedereen me al. En ik, zij, wij zijn specialer dan dat, toch?

Wat bén je dan van mij? Aftasten, vertrouwen en hechten in het samengesteld gezin

In onze eerste jaren speelde ze regelmatig dat ze baby’tje was, en ik haar moeder. Een vrijbrief om even ongelimiteerd ‘mama mama’ te roepen en zich door mij te laten verzorgen. Zo was er ook een fase dat zij een puppy was, die soms iets stouts deed en dan oneindig veel knuffels nodig had van het baasje. Een rollenspel was (voor ons beiden!) een veilige manier om elkaar af te tasten. Maar nu zijn we het rollenspel voorbij, en is ze op zoek naar hoe het écht zit. En hoe benoem je dat dan?


Stiefouder, bonusmoeder of plusmama?


Ik leg haar uit dat sommige mensen het woord bonusmoeder gebruiken, of plusmama. “Of stiefmoeder, je weet wel, van de sprookjes. Al zijn dat meestal boze stiefmoeders.” Nee, het juiste woord zit daar nog niet tussen, zo verzekert zij mij. Ik denk aan mijn jaren in India, waar de gedachte 'it takes a village to raise a child’ gemeengoed is: de community is groter dan het gezin, en er zijn meer woorden om de waarde van de onderlinge verhoudingen uit te drukken. ‘Maasi’ bijvoorbeeld, en ‘Aunty’, worden gebruikt als een soort van koosnaampje voor volwassenen die bijzonder voor je zijn, zonder dat er persé een bloedband is.


Hoewel het lijkt alsof we zoeken naar een naam voor míj, zoekt ze eigenlijk naar bevestiging van háár speciale plekje in mijn hart en mijn leven. Ben ik bijzonder voor je? Is het veilig om mijn hart te openen en me te hechten aan je? Blijf je voor altijd? Is dit onvoorwaardelijk…?

Ze wil een relatie benoemen die duurzaam is, en uniek. En haar beste referentiekader hierin is de relatie die ze heeft met haar vader en moeder. Het moet dus ‘zoiets’ zijn, maar dan anders.

Stiefmoeder, bonusmoeder, plusmama of....?

Niets meer of minder dan wat het is


Haar vasthoudendheid maakt dat ik er ook meer over ben gaan nadenken. Het is inderdaad een heel bijzondere relatie die we opbouwen, en het zou mooi zijn om die te kunnen bezegelen met een passend woord. Niets meer of minder dan wat het ís. Geen variatie op het een of het ander, maar gewoon een op zichzelf staand, volwaardig woord. In het artikel van Liesbeth Kasperink (van het platform Bonus_moeders) en Irma Huis in't Veld (van het platform Plusmama) schreef ik:


"Zelf gebruik ik nooit de term stiefmoeder, bonusmoeder of plusmama. Onze rol is niet meer of minder, maar wel echt ánders. De link met moeder of mama trekt het scheef voor mij. Ik zou blij zijn met een heel nieuw woord dat recht doet aan de speciale plek en bijzondere band met de niet eigen kinderen die bij ons opgroeien. Wie weet ontstaat dat woord nog wel! Dat er eigenlijk geen echt goede benaming is voor onze rol bevestigt voor mij ook dat we voorlopers zijn en dat er werk aan de winkel is.”


Woorden die -moeder of -dochter bevatten gebruik ik dus zelf liever niet. Ik laat deze woorden graag intact om de uniekheid van de bloedband te erkennen en uit te drukken. Voor mij persoonlijk is het ook als een teken van respect naar de biologische moeder toe. Variaties op woorden met -ouder of -kind voelen voor mij dan weer vrijer om te gebruiken. Met toch net weer een andere lading dan vader, moeder, zoon, dochter.

Je merkt, wij zijn er nog niet uit en het blijft onderwerp van gesprek! Op dit moment ben ik voor haar ‘mama-junior’ en zij is mijn ‘cadeau-kind’.

Hoe is het in jouw samengestelde gezin? Hoe benoemen jullie de onderlinge verhoudingen? Welke nuance brengen jullie aan? Wie vindt wat hierin belangrijk?


Ik ben benieuwd en hoor het graag!


Jolijn Fiddelaers

06-10331978

jolijn@shapeshift.today


Zou je een keer samen willen kijken naar de situatie in jouw samengestelde gezin? In een kort traject van 3 coaching sessies leg jij (evt samen met je partner) een stabiele basis voor ontspannen en fijn samenzijn met een gezin waarin diverse systemen samenkomen. Vind hier meer info of neem contact op voor meer informatie of een vrijblijvende intake.

 

Meer lezen?


bottom of page